DUS#11 – De Dubbel

Dutch Ultra Series Rens Wijnands Ultra Trail
Over de auteur
Rens Wijnands
Rens is een veelzijdige (ultra)trailrunner die het liefst in de natuur beweegt. Rens is Hardloop- en Trailrunning Trainer en Rens is actief CREW member. In 2023 heeft Rens zich voorgenomen alle ultra's uit de Dutch Ultra Series te lopen.

De Utrechtse Heuvelrug Ultra Trail

En als je dan zegt dat je ze allemaal gaat lopen dan dus ook De Dubbel! De Dubbel zul je je afvragen? Jazeker! De UHUT100 wintereditie is een dubbele ultra. Op zaterdag een lus van 53km. vanuit Doorn naar links de Utrechtse Heuvelrug in. Op zondag een lus van 56 km. vanuit Doorn naar rechts de Utrechtse Heuvelrug in. Samen goed voor 109 kilometertjes bos, heide, natuur en mooi weer. Dat laatste zie je dan op de plaatjes op de website. Prachtige foto’s met groen, blauw en wit. Groen van de natuur, blauw de lucht en wit van die ene wolk op de foto.

Dit deel van de route was adembenemend mooi. Veel singletracks en ook veel rust in dit bos. Heerlijk lopen!

Maar hoe bereid je je nu voor op zoiets? Ik heb eerlijk gezegd nog nooit in twee dagen twee ultra’s van 50km gelopen. Gewoon gaan denk ik dan maar. Genoeg ervaring toch? En het zit allemaal tussen de oortjes hoor je de pro’s zeggen. Je kan meer dan je denkt is een gevleugelde uitspraak van al die positieve mind goeroes!

Nu dan, gewoon doen en zien hoever je komt

Op de avond ervoor alles al klaargelegd. Mijn kleding wat ik aan zou doen. Extra kleding voor na de loop. Mijn racevest met softflasks. Haverkoeken voor onderweg. Ik heb niets met gelletjes, zoet en plakkerig spul. Je kan ook op een boterham of haverkoeken lopen toch? Regenspullen want het gaat in de ochtend regenen volgens de voorspelling. Ik wil in de ochtend zo min mogelijk tijd kwijt zijn aan dit ritueel. Alles moet grijp klaar liggen zodat je geen stress ervaart van ontbrekende items.

Nog een check op de horloge. Batterij vol? GPX route ingeladen? Telefoon opgeladen? Je bent er maar druk mee!

Zaterdag 25 november, lus Austerlitz

Het verzamelpunt was bij het Maarten Maartenshuis op landgoed Zonheuvel in Doorn. Een prachtige locatie midden op de Utrechtse Heuvelrug met voldoende parkeerplaatsen en een hotel. Handig als je beide dagen wilt lopen en je woont niet direct om de hoek. Dat doe ik dus wel. De startlocatie was voor mij in een kwartiertje aan te rijden.

Nu was ik vooraf getipt dat het Maarten Maartenshuis ook de tijdelijke verblijf locatie was van de Pieten. Ja, de hulpjes van Sinterklaas. Ik heb ze niet gezien. Waarschijnlijk lagen ze op de 1e verdieping in coma na een lange nacht schoorsteen klimmen enzo.

Voor de start van 09:00 uur eerst het gebruikelijke en noodzakelijke ritueel. Startnummer ophalen, tracker in ontvangst nemen, mugshot voor de digitale volgers via de website (live-tracking!) en een bakkie doen. Ja, we werden goed verzorgd. Buiten in een tent stond koffie en thee klaar voor alle deelnemers. Wat er ook buiten was, dat was regen. Het kwam behoorlijk uit de hemel vallen. Dat wordt een natte start. Die drie kleuren van de foto werden overschaduwd door grijs. Gelukkig viel het mee. De bui was voor negenen uitgehuild en de voorspellingen waren best nog wel aardig. Kans op een bui en wat frisjes maar verder prima loop weer.

Ik stond daar klaar op sandalen. Met sokken dit keer want het was echt frisjes. En ik was niet de enige op sandalen. Zoals eerder in een blog geschreven, wordt lopen op minimalistische schoenen steeds populairder onder trailers.

En daar was de start. Zo’n 100 (ja honderd!) deelnemers vertrokken voor een prachtige trailrun door de bossen van de Utrechtse Heuvelrug. Van die honderd waren er zo’n 20 die De Dubbel van plan waren. Bikkels!

De eerste kilometers

De route vanaf Doorn bracht ons eerst naar het Grote Bos vlakbij Driebergen. Daar liepen we een stuk over een uitgezette route voor een ander event. Het leek mij op een obstakel run. Er waren gelukkig nog geen deelnemers hiervan op het parkoers maar enkele vrijwilligers van die organisatie keken toch wat beduusd toen we daar aan kwamen draven met z’n allen. Vervolgens onder de A12 door het gebied Bornia in. Dit is een schitterend deel met zandplaten, heide en bos. Maar ook een afgezet deel waarin schapen vrij rondlopen en een deel met veel watergangen en daarmee veel bruggetjes. Een heel mooi hardloop maar ook wandelgebied. Vervolgens doorsteken door de bossen van Woudschoten richting de KNVB campus. Om de campus heen en daar, naast hotel Oud-London, de 2e verzorgingspost. De eerste was voor Bornia overigens. Na de post de provinciale weg oversteken (opletten dus) de bossen in tussen Soesterberg en Austerlitz. Dit deel van de route was adembenemend mooi. Veel singletracks en ook veel rust in dit bos. Heerlijk lopen!

Terug naar de Pieten

Na de 3e verzorgingspost liep je langs Austerlitz terug richting Bornia om daar uiteindelijk bij de 4e verzorgingspost uit te komen. Deze was gelijk aan de eerste en op het punt waar je de A12 kruist. Hier aangekomen had je 45km in de benen zitten. Nog een klein stukje maar wel een heel pittig stukje. De lus rondom zanderij Maarn. Dit is een voormalige zandafgraving van de Nederlandse Spoorwegen. Nu een prachtig beschermd natuurgebied. Wat dit stuk pittig maakt is de steile trap die je eerst af en later weer op mag. Maar het rondje rondom het meer is wel heel uniek!

Hierna was het nog een kleine 3km terug naar Doorn. Terug naar de Pieten. Terug naar de start locatie. Daar aangekomen 53km met veel plezier gelopen.

De eerste finish van het weekend

Bij de finish stond een warme bak soep voor je klaar wat heerlijk smaakte. Hierna ben ik snel naar huis gegaan. Er wachtte immers nog een 2e dag met nog zo’n afstand. En ik wilde uitgerust starten de volgende ochtend. Ik vertrok iets te snel want was vergeten de tracker in te leveren. Stom natuurlijk.

Maar gelukkig kwam ik toch terug!

Zondag, 26 november, lus Amerongen

In de ochtend opgestaan met een koude douche. Even flink wakker worden. Had heerlijk diep geslapen maar was benieuwd hoe het vandaag zou gaan en of mijn benen opnieuw zo’n afstand accepteerden. Zo’n koude douche, helpt dat? Jazeker, voor je gasrekening!

De tracker had ikzelf kunnen opladen. Gewoon een USB poortje. Samen met Saskia naar de start locatie gereden. Aangekomen bij het Maarten Maartenshuis bijna hetzelfde ritueel. Die tracker had ik immers al.

Ditmaal waren er zo’n 60 deelnemers. Hiervan een klein deel voor De Dubbel. Waaronder ikzelf.

Mijn lijf voelde zwaar en moe en ik wist dat we nog een flink eind mochten

De volgende uitdaging

Vandaag een prachtige maar ook zware tocht richting Amerongen en hiermee flink wat meer hoogtemeters dan gisteren. Maar eerst richting Leersum naar het unieke Leersumse Veld. Daar was ook de 1e verzorgingspost. En daar gingen we weer na de gebruikelijke uitleg van ditmaal Chris namens Trail-Events. De bossen in voor de volgende uitdaging! Ditmaal was het droog maar de ondergrond was goed nat. Dat loopt toch zo heerlijk zacht!

De eerste 8 kilometers zaten er op. En ik moest toegeven. De benen voelde zwaar. Ik besloot in beweging te blijven en nam alleen een kleine snack van de tafel bij de verzorgingspost om deze wandelend te nuttigen. Stilstaan was geen optie. Had het gevoel dat de beentjes dan er direct mee zouden stoppen. Vanaf hier loop je rondom de plassen richting de bekende zandplaat. Althans als je het gebied kent. Die zandplaat was voor de terugweg. Nu door de bossen via een singletrack richting Leersum.

Dichtbij huis

Het was een mooie dag maar wel wat kouder dan gisteren. Er stond een frisse wind en de temperatuur lag rond de 5 graden. Maar op kou kun je je kleden en ik had mij goed voorbereid. Ik liep met een 3 laags systeem. Een ondershirtje, een shirt met lange mouwen en daarover een hardloop jack zonder mouwen met aan de voorzijde een windstopper. En een 3/4 tight. En dankzij deze laagopbouw had ik het niet koud terwijl mijn tempo niet heel hoog lag.

De volgende stop was bij de Bergweg in Amerongen op ongeveer 20km. Daar naar toe ging via de Leersumse Ginkel bossen en landgoed De Laan bij Amerongen. Een fraai stuk bos wat feitelijk mijn achtertuin is. Hier ken ik alle paadjes en wist exact waar we waren en hoe ver het nog was naar de volgende verzorgingspost maar ook hoever naar mijn huis. En dat maakt het in je hoofd er niet beter op. Mijn lijf voelde zwaar en moe en ik wist dat we nog een flink eind mochten.

Van 56 naar 40km

Om een lang verhaal kort te houden. In dit stuk besliste ik dat ik bij de post op de Bergweg de route zou afsnijden. Vandaar direct terug richting Doorn. Ik loop dan de lus richting landgoed Prattenburg niet van ruim 16 km. Dit scheelt mij in dit tempo 2 uur aan tijd. En ik moet dan toch nog een dikke 20 kopen waardoor het dag totaal toch de 40 zou opleveren. En dat vond ik (en met name mijn lijf) wel goed. Het is geen wedstrijd en ik doe dit voor mijn plezier. Dan wil ik er wel plezier in houden en wil er geen lijdensweg van maken.

Bij de post op de Bergweg aangekomen wachtte Saskia. Zij wilde graag het laatste stuk met mij meelopen. En dat was fijn.

De route terug was pittig. Ditmaal dus wel over de zandplaat bij het Leersumse veld. En bovendien een flinke lus heen en weer door de Leersumse bossen. Je bent vlakbij de verzorgingspost maar je mag eerst nog even helemaal naar de andere kant van het Leersumse Veld voor die fraaie singletrack die daar ligt. Het duurde voor mij dan ook lang voordat we bij de laatste verzorgingspost waren. Vanaf hier nog 9 kilometer. Of zo’n 9000 meter, dus ongeveer 9000 stappen. In dit laatste deel zaten ook nog wat hoogtemeters.

Veel afleiding tijdens de laatste lootjes

Maar ook dit laatste deel is fraai. Mooie paden, glooiend langs landgoederen in het bos met als hoogtepunt landgoed Ruiterberg. Een prachtig landhuis letterlijk gebouwd op de Ruiterberg waar het zijn naam dan ook aan dankt. Het mooie van dit landgoed is de fraai aangelegde symmetrische tuin. Een goed zicht op dit landgoed heb je op de top van de Ruiterberg. Je loopt dan tussen prachtige rododendron struiken in die helaas niet bloeien in deze tijd van het jaar. Maar kom je hier eind lente/ begin zomer dan spatten de kleuren je tegemoet. Echt een aanrader!

Je verlaat dit landgoed door letterlijk onder het poortgebouw door te lopen. Een karakteristiek pand die opvalt.

De volgende bezienswaardigheid was de uitkijktoren in de Kaapse Bossen in Doorn. Deze beklimbare toren via een trap staat midden in de bossen en biedt je een uitkijkpunt boven de bomen uit over de Utrechtse Heuvelrug. Bij mooi helder weer kun je hier bovenop behoorlijk ver kijken. Vandaag heb ik deze overgeslagen maar de volgende keer klim ik omhoog!

Vanaf dit punt was het nog maar een klein stukje naar de finish. Het laatste stukje bos. De laatste passen…

Dat was De Dubbel

Vandaag dan geen 56 maar wel 40. Met gisteren erbij samen 93 kilometer in een tijdsbestek van 30 uur. Ik ben er blij mee. Heb weer genoten van prachtig natuur en twee mooie tochten.

Nog één ultra dit jaar te gaan. De Gelderse Poort Ultra. Wanneer? Zaterdag 30 december! Meer info op de website!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Iedere maand een Ultra, ook in 2024!

Trail Events organiseert een Ultra in het laatste weekend van iedere de maand. Deze Ultra’s samen staan bekend als de Dutch Ultra Series (DUS). De DUS zal ook in 2024 terugkomen!

Dus heb jij de ambitie om een Ultra te lopen? Dan is er altijd een Ultra uit de Dutch Ultra Series die in jouw planning past.

Stel je doel, en ga ervoor. Dit is een onvergetelijke ervaring.

Alle Utra’s uit de DUS

Meer door Rens

Wis filter
Filter op categorie
Laden...

Niets gevonden

Deel deze pagina: